Regenworm

Beschrijving

Er is wat met zijn naam: is het nu regenworm of aardworm? Het zit zo: deze algemene soort die tot 25 cm lang wordt, maakt verticale gangen in de grond van wel een meter diep. Bij regenweer lopen de gangetjes vol water en moet hij noodgedwongen naar de oppervlakte komen. Vandaar de benaming regenworm.

Op het eerste zicht lijkt de regenworm glad, maar eigenlijk is elk schakeltje of segment van zijn lichaam voorzien van borstels, nl. microscopisch kleine uitsteeksels. Met behulp daarvan en via een vernuftig systeem van samentrekken en ontspannen schuift hij vooruit, langzaam maar zeker.

De regenworm is tweeslachtig. Dat betekent dat hij zowel mannelijke als vrouwelijke voortplantingsorganen heeft. Handig lijkt dat, maar wie denkt dat hij in zijn ééntje voor nageslacht kan zorgen heeft het mis. Er zijn twee regenwormen nodig om de eitjes te bevruchten en in een cocon af te zetten. Na enkele weken verschijnen dan de jonge regenwormen.
 

Biodiversiteit

De regenworm is een belangrijke grondwerker, hij zet organisch materiaal zoals bladeren om in humus en een humusrijke grond is belangrijk voor een goede plantengroei. Door het graven van gangen maakt hij de structuur van de bodem losser en zorgt hij zo voor een goede verluchting en doorlaatbaarheid van water. Hierdoor kunnen vele andere organismen en planten zich vestigen wat goed is voor de biodiversiteit in de bodem.

Bedreiging

Het aantal regenwormen neemt af wanneer de grond wordt geploegd: ze worden belaagd door vogels omdat ze aan de oppervlakte komen of ze worden doormidden gesneden. Kunstmest en pesticiden vormen eveneens een bedreiging voor de regenworm. Zware metalen kunnen zich opstapelen in hun organisme wat gevolgen heeft voor de voedselketen.

Wist je dat?

Het aantal regenwormen per hectare wordt geschat op 6 miljoen, met een totaal gewicht van 100 kg. Eén regenworm verteert per jaar zowat een halve kilo aarde. Noeste werkers zijn het, niet?

Heel wat vogels en ook mollen en dassen zijn gek op wormen. Een merel die wormen zoekt houdt zijn hoofd scheef, niet alleen om de worm te kunnen zien maar ook … om hem te horen! De borstels van de regenworm en ook het ploppen van het water in de gangen maken geluid waardoor de vogel de prooi kan lokaliseren. Een meeuw gaat te werk zoals de merel, na eerst trappelende bewegingen gemaakt te hebben.
 

Meer weten?

Wil je meer weten over de regenworm, klik dan hier.